26.9.11

Άννα Γκέρτσου - Σαρρή : Η διακριτικότητα του ταλέντου






Λίγοι, ελάχιστοι είναι είναι εκείνοι οι συγγραφείς που έχουν την ικανότητα να κινούνται τόσο στο χώρο της λογοτεχνίας ενηλίκων, όσο και αυτής που αναφέρεται σε παιδιά και εφήβους. Και είναι λίγοι γιατί τέτοιες συνεχείς διαδρομές απαιτούν από τη μια να διαθέτει ο συγγραφέας την οξύτητα της σκέψης ενός ενήλικα και από την άλλη την αισθαντικότητα των συναισθημάτων ενός παιδιού ή εφήβου।। Κι αυτό το σπάνιο συνταίριασμα λες και διαγράφεται, ζωγραφίζεται πάνω στο πρόσωπό του και κατρακυλά μέσα από τις πράξεις και τα λόγια του।



Μια τέτοια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, ενός τέτοιου ενδιαφέροντος είδους συγγραφέας υπήρξε η Άννα Γκέρτσου - Σαρρή, που αναπάντεχα και βιαστικά βρέθηκε να μας κοιτά από την άλλη πλευρά του ποταμού।



Είμαστε φίλοι με την Άννα। Την εκτιμούσα ως συγγραφέα, την αγαπούσα ως άνθρωπο। Αλλά με κάθε αντικειμενικότητα δηλώνω πως το ταλέντο της ήταν στ΄ αλήθεια σημαντικό।



Άψογη χρήση της γλώσσας, διακριτικό χιούμορ, θεμελειωμένη ιδεολογική προσέγγιση και ήρωες που είχαν την τύχη η δημιουργός τους όχι μόνο να τους αγαπήσει, αλλά και να ταυτιστεί μαζί τους।



Το έργο της σημαντικό κι όμως ποτέ η διασημότητα δεν στάθηκε πάνω της। Τα βραβεία της από τα πιο διακεκριμένα κι όμως η ίδια έδειχνε την ώρα που καμάρωνε γι αυτά, την ίδια ώρα και πως τα αγνούσε।



Το "Σχετικά με την Υπατία" έμελλε να είναι το τελευταίο της έργο।



Και νομίζω πως της πρόσφερε χαρές। Χαρές που της αξίζανε। Και που αυτή δε θέλησε να τις χορτάσει, αλλά με τη σοφία που πάντα διέκρινε τις αποφάσεις της, προτίμησε να αναχωρήσει। Άλλωστε εκεί που τώρα έχει πάει, μια μεγάλη χαρά την περιμένει... Ο Φίλης της।



Λοιπόν, σήμερα το πρωί, εντελώς τυχαία με έφερε ο δρόμος μου έξω από το σπίτι των Σαρρήδων -εκείνη τη πλατιά ολόλευκη πολυκατοικία της Στεφάνου Δέλτα, στην Κηφισιά। Μαζί μου η Κώστια। Και κοντοσταθήκαμε και κοιτάχτηκαμε στα μάτια και το ίδιο πράγμα σκεφτήκαμε। Τα ξενύχτια με συζητήσεις στο φιλόξενο σπιτικό τους।



Φεύγουν οι φίλοι και μαζί τους φεύγουν εποχές।



Μένουν τα έργα της Άννας।



Θέλω να τα καταγράψω:









Απ’ το Ένα ως το Δέκα (1980)
Σπίτι δίχως αυλή (1982) –
Βραβείο «Μιχαήλας Αβέρωφ» Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, 1984
Το λέγαν Ξάστερο (1986) –
Α΄ Βραβείο Μυθιστορήματος, Σύνδεσμος Φιλολόγων Καρδίτσας, 1985, Α΄ Βραβείο Μυθιστορήματος ΙΠΕΚΤΣΙ, 1987, Τιμητικός Πίνακας ΙΒΒΥ, 1988
Το κόκκινο της Ανατολής (1991)
– Κρατικό Βραβείο, 1992
Μ’ ενάντιους ανέμους (1996)
Δροσουλίτες (2000)
Η άλλη φωνή (2005)
– Κρατικό Βραβείο, 2006
Σχετικά με την Υπατία… (2010)

Σειρά: «Μουσικοί στην Αρχαία Ελλάδα»
Απόλλων – Μαρσύας (1996)
Ερμής – Αμφίων (1996)
Ορφέας (1996)
Αρίων (1996)
Πίνδαρος (2000)
Σαπφώ (2000)