27.11.13

Σκανταλιές κι Ανοησίες...





Μπήκα για μάθημα πρώτη ώρα στα υπέροχα πεμπτάκια του 6ου Νέας Ιωνίας. Χαμογελαστά, γλυκύτατα, ευγενικά παιδιά. Αγαπημένα μου… και το ξέρουν. Σε ένα θρανίο απλωμένα μερικά βιβλία
- «Παιδιά, τι είναι αυτά;»
- «Κυρία κάνουμε «φιλαναγνωσία» με την κυρία μας.»
- «Δηλαδή;»
- «Φέρνουμε βιβλία από το σπίτι μας και τα διαβάζουμε στην τάξη!»
- «Αααα!» 

Το μάτι μου παίρνει ένα που δεν έχω διαβάσει: Μάνος Κοντολέων, «Σκανταλιές κι ανοησίες για ένα …γλυκό κεράσι». Χμ… γνωστή στις απανταχού βιβλιοθήκες, στα Χανιά μα και σε όλες τις πόλεις που έχω ζήσει…. το μάτι μου γυαλίζει…:
- Να δανειστώ παιδιά αυτό το βιβλίο; Μπορώ;
- «Ναι κυρία, πάρτε το.» Λέει γενναιόδωρα η ιδιοκτήτρια του βιβλίου, η γλυκιά μου Μαρία, και συνεχίζει: «τώρα διαβάζουμε το «Μάγκα», έχουμε πολλές σελίδες ακόμη…»

Το βιβλίο στα χέρια μου, το μάθημα ξεκίνησε…

Το απόγευμα, μόνοι με τον τρίχρονο Μάνο, συνονόματο του συγγραφέα, μα και του μικρού ήρωα του βιβλίου, 2 οι στόχοι: Να απασχολήσω το μικρό μου, μα να διαβάσω και το βιβλίο! Η εικονογράφηση του Σπύρου Γούση πλούσια και διάσπαρτη μέσα στο βιβλίο βοηθάει και ξεκινάω την ανάγνωση δυνατά με το μικρό, σχολιάζοντας τις εικόνες…

Ποια είναι η διαφορά της σκανταλιάς από την ανοησία; Γιατί ένα παιδάκι να θέλει να βάλει τέλος στη ζωή του; Και ποιο παιδί δεν το έχει σκεφτεί στο φόβο της τιμωρίας για μια σκανδαλιά που έκανε;

Είναι απίστευτη απόλαυση κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο για παιδιά, που το κείμενό του σέβεται το παιδί και δεν βυθίζεται στους κυκεώνες του διδακτισμού. Η ιστορία σε ταξιδεύει, σε ένα χωριό, σε ένα σπίτι που κάθε παιδί θέλει να έχει, με αυλή, κήπο, οικόσιτα μικρά ζώα, δέντρα, και ειδικά μια κερασιά! Μια κερασιά, που είναι η αφορμή όχι μόνο για γλυκό κεράσι, μα και για πολλές συζητήσεις ανάμεσα στους δύο συνονόματους, παππού και εγγονό. Πως θα μπορούσε να πει καλύτερα ένας συγγραφέας ότι η μαμά, η κάθε μαμά πάνω από όλα βάζει στη ζωή της το παιδί της; Ότι ο φόβος για τιμωρία μπορεί να οδηγήσει το παιδί σε πράξεις απρόβλεπτες και άκρως επικίνδυνες για τον εαυτό του; Και όλα αυτά δίχως να μιλάει σε κανένα σημείο διδακτικά, απλώς σκιαγραφώντας και διασαφηνίζοντας τις δύο έννοιες: σκανδαλιά και ανοησία. Ποια η βαρύτητα του ενός και ποια του άλλου…

Και θα συμφωνήσω: τόσο ως άνθρωπος που ασχολείται με τα «γράμματα» όσο και ως μαμά. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο …

Το βιβλίο, πέραν των πολύ σημαντικών προαναφερθέντων, είναι μία ζωγραφιά χρωματισμένη από τη σχέση παππού-εγγονού σε ένα ειδυλλιακό χωριό του Πηλίου. Η αξία του παππού και της γιαγιάς φαίνεται πολύτιμη στο βιβλίο, όπως όντως είναι στην σύγχρονη οικογένεια, που και σήμερα «εξαρτάται» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από τους παππούδες, δεδομένο πάντα ότι πιο σημαντική η βοήθεια που προσφέρουν από αυτήν που παίρνουν. Η ζωή τους με το εγγόνι προσφέρει διασκέδαση και στις δυο πλευρές, διδάσκει, και κάνει το παιδί να σκεφτεί.

Ωραία ανάγνωση, ευχάριστο βιβλίο, με ιδιαίτερο νόημα και βαρύτητα, καθόλου κουραστικό, το διαβάσαμε απνευστί! Αύριο θα επιστραφεί για να συνεχίσει το ωραίο και χρήσιμο ταξίδι του ...

Αργυρώ Μουντάκη
Συγγραφέας